Το βιβλίο αυτό δεν έχει πρόλογο. Υπάρχουν ζωές, στιγμές, συναισθήματα, αισθήματα, σχέσεις, πάθη, οδύνες που δεν επιδέχονται ούτε πρόλογο ούτε επίλογο. Ούτε επεξήγηση. Ή λειτουργούν μέσα μας "ως έχουν" ή είμαστε λάθος δέκτες. Πιο απλά: Υπάρχουν πράγματα που τα πολλά λόγια τα μικραίνουν, τα αλλοιώνουν, τελικά τα αδικούν αφάνταστα. Χωρίς πρόλογο λοιπόν. Το ονειρικό βίωμα που εδώ καταγράφω είναι η Άννυ μου. Για να αναβιώνει κάθε φορά στην ψυχή και στο νου όποιου πιάνει στα χέρια του αυτή την καταγραφή, εφόσον βέβαια, διαβάζοντάς την, μπορεί να την αισθανθεί. [...]